Korte toelichting:
De Groningse Martinitoren wordt in het dialect "Oale Grieze" genoemd, oftewel oude grijze. Sinds het einde van de vijftiende eeuw is hij het markantste van de Groninger cityline. Van welke kant je op Groningen af komt rijden, je ziet van veraf de Martinitoren. En als Groninger weet je dan dat je weer thuis bent...
Oud en grijs is hij, zo oud en wijs
Dij Oale Grieze, dij oale wieze
Honderden jaren vrede, oorlog, kou en ijs
In zijn schaduw liepen boeren en markiezen
Honderden jaren machtig en standvastig
De Groninger volksaard immer indachtig
Ietwat stoer en stug en zonder franje
Maar op hem rekenen, dat kan je
Oud en wijs en oud en grijs
Blijf daar voor altijd staan
Grûnnegers die van Londen of Parijs
Weer “noar Stad tou” komen gaan
Zien vanuit de verste het eerst
dij Oale Grieze Martinitoren
En uit ieders mond is het dan te horen:
Kiek mien laiverd, zit nou nait te kniez’n
tis hailegoar gain dronkmansroes
Wie zain de Oale Grieze
Nou benn’n wie ja weer thoes.
P.S.: Gronings schrijven is niet een van mijn sterkste punten. Mocht er dus een spelfout in de Groningstalige delen van dit schrijfsel zitten, dan verbeter ik die graag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten