Nietserige dag

Het is een gewone saaie dag
Een dag van koude kille herfst
Net te laat voor Sinterklaas
Maar nog te vroeg voor kerst

Een grijze druilerige dag
Het miezert gewoon wat door
Druppels tikken op het venster
Van plikplokplik is wat ik hoor

Een stille, saaie nietserige dag
Nat en grijs en koud en kil
Maar ook dag waarop ik leef
Waarop ik heerlijk ademhalen mag

Hondemiddag

Samen in het bos
Hij blijft op het pad
En ik loop lekker los

Samen even weg
Ik snuif en wroet en graaf
Graaf alle bladeren weg

Samen even uit
Ik blaf vrolijk naar mijn baasje
Hij aait mij om mijn snuit

Maandagochtend, elfje

Maandag

Wekker gaat

Regen ratelt ruiten

Bed is zoooo lekker

Koffie

Stoere Meiden huilen niet

Soms dan wil ik huilen

Maar mijn ogen blijven droog

Soms dan wil ik huilen

Maar mijn ogen blijven droog

Want grote meiden huilen niet

Ook al hebben ze verdriet

Geen traan die hen verried 

Sterke, stoere meiden huilen niet

Naast computers tussen stoere mannen

Dat is mijn werk, mijn bestaan

Ferme knapen, stoere Jannen

Emoties hebben geen bestaan

Want stoere mensen huilen niet

En stoer, wie wil dat niet zijn?

Dus stop weg het klein en groot verdriet

Anders kun je niet een Stoere Dame zijn

Dus slik weg, die brok in keel

Vergeet verlangen naar een knuff 

Kil en koud en verstandig rationeel

Computeresk zonder ach en wee en puf

Maar zo'n rationele kooi is niet zo handig

Mensen hebben immers ook gevoel

Waarom toch altijd dat verstandig?

Kill en kalm en logisch ook een boel

Maar soms is dat moeilijk, soms dan gaat dat niet

Want dan is er klein of groot verdriet

Moeizaam slikkend pogend tot het tonen niet

Want grote meiden huilen niet

Thuisgekomen dan met doffe bons

Val ik in bed en pak de knuffelbeer

En ineens weet ik het dan weer

Ook Stoere Meiden huilen soms. 

Bomenknuffels

Ik loop in het bos heel alleen

Een boom kijkt me na

slaat een takkige arm om me heen

Zijn bladeren ruisen

Een vos sluipt langs onze wortels heen

Gebladerde broeders kijken hem na

Moeder natuur en ik, wij zijn een

Onze bladeren ruisen

Afscheid is een nieuw begin

Soms verlang ik naar een einde
Soms verlang ik naar een nieuw begin
Soms verlang ik naar "heel anders" en een nieuw verhaal
Soms verlang ik naar het schutblad met het woordje "fin"

Maar een einde dat betekent afscheid
Laat los, het bekende dat is weg
Afscheid is een beetje doodgaan

Achterlaten langs de levensweg

Afscheid, snoeien in je leven
Hak weg dat dode hout
De pijn is maar voor even
't Is ook maar even dat je rouwt

Snoeien dat geeft ruimte
Ruimte voor iets nieuws en fris
Zoals het ook in de natuur
Ieder jaar weer lente geworden is

Maar tussen oud en nieuw
Daar zit dat zwarte gat van pijn
Dat grijze leeg van afscheid
Dat grijs en pijnlijk niets van afgesneden zijn

Over de herfst

De dagen worden korter, duister krijgt de overhand
De zon schijnt nog maar 't is al best wel fris
Duidelijk dat de zomerwarmte weer vertrokken is
En 's nachts vriest het weer op 't land

De winter nadert, de winter met haar kou en sneeuw
Met bittere wind die je doet huiveren en rillen
Met stijfbevroren vingers en met katten die naar kachels willen
Met geen vogels, enkel die schreeuw van een eenzame meeuw

Het is weer die tijd van het jaar
Tijd voor snert en boerenkool en hutspot
Tijd om dag te zeggen tegen zomerzot
Tijd voor ganzenborden samen bij elkaar

Ach wat kan ik zeggen dat niet al eerder is gezegd
Die mooie zomer is alweer voorbij en laat de herfst achter
Wind en regen, storm en geel-en-rood-gebladerde wachters

En weer wordt de melancholieke bui bij mijn voordeur neergelegd

Het mooie weer is nog niet eens helemaal voorbij
En ik droom alweer van lente, paashaas, kuikens en van maart
Van fris jong groen, de eerste zwaluw en een narcisje ook er bij
Die de lente als een nieuw begin ervaart

Zon-dag

De zon schijnt, de lucht is mooi strak en blauw
Het is werkelijk een echt prachtige dag
De zon schijnt op mij neer met een vriendelijke lach
Nergens het kleinste greintje van sombere herfstige grauw

Heerlijke dag, schitterende verrassing na de angstige nacht
Zomerkleed tooit nog de wereld, trots als een pauw
Een vleug van geel toont de herfst is in aanbouw
Maar nog is het zomers en warm, een dag die alles vermag

De heldere fijnwarme zon in de strakblauwe lucht
Vogels kwetterend nog niet naar het zuiden gevlucht
Mensen zijn vrolijk, ze zingen en dansen

Mensen zijn lachend met elkander aan 't sjansen
Op deze heerlijke zalige zonnige zon-dag
Een dag die zegt dat eventjes alles echt mag

Station Vakantie CS

Donker met soms een flits

Een flits van wat licht 

Onze snelheid neemt af

Een station komt in zicht

Ik stap uit en ik kijk

Een meneer in een pak

Met vliegtuigspeldje, dus hij is piloot 

Hij vliegt voor zijn brood

Ik kijk om naar de trein

Veel mensen met koffers

kunnen niet vakantiedringerig wachten

Het zijn allemaal boffers

Veel mensen, vol, het is vol

Het is erg vol op Schiphol 

Ik bedenk, terwijl ik wat afgunst ervaar:

Hun vakantievliegtuig staat klaar

Een tuigje met touwtjes

Ik zit in een tuigje 

Met heel veel touwtjes vast op mijn rug

Ik zit in een tuigje met touwtjes

Ze trekken mij naar het donker terug

Ik zit in een tuigje

Ik wil graag vooruit naar de zon

Ik zit in een tuigje met touwtjes

Maar de zon geheel niet bereiken kon

Ik zit in een tuigje

Met staalkabels dik als mijn duim

Ik zit in een tuigje met kabels

Het trekt mij terug in het donkere ruim

Ik zit in een tuigje

Koppig knip ik door kabeltjes heen

Ik zit in een tuigje met kabels

Koppig volhoudend knipknip een voor een

Ik zat in een tuigje met touwtjes

Het trok me naar achteren, weg van de zon

Ik zat in een tuigje

't is de zon die ik won

In spin

Rond en rond en rond gaat het

Vastgezet met ankerdraden

Heel dun maar sterk flexibel tot en met

Ingewikkeld bouwsel van spinnedraden

Middenin zit hij heel stil te wachten

Met acht pootjes en acht oogjes heel alert

Vliegen vangen is hij met zijn web bij machte

Stil wachten tot hij beweging gewaar werd

Een spinneweb, zo fijn en kunstig delicaat

Zomaar hier tegen een saaie kale muur

Om te zien een prachtig mooie plaat

Een wonder der natuur

Dameskledingrek

Ik zie je hangen in het rek

Zo stoer en ook wel feminien

Ik sta stil en denk "verrek"

Dat shirt is echt heel leuk om te zien

Naar de paskamer gaan wij samen

Ik trek je aan en denk sip "verrek"

Aan ben jij níet leuk om te zien!

Spijtig hang ik je terug in het rek

Dag zomer, welkom herfst

Langzaam vervaagt het groen naar geel
Het zomergroen wordt bruin of rood
Nog is bries gelijk een warme zomerstreel
Die ooit groene bolster, nu een rijpe noot

't Is tijd, de herfst klopt aan de poort
Het einde van de zomer komt nu nader
De lome warmte stroomde zalig voort
Zij wordt verdreven door het winters kader

Spoedig zal het weer veel kouder zijn
Met storm en regen en ook wel met ijs
En de bladeren zullen vallen van de bomen

Dan zullen wij weer wachtend binnen zijn
Schuilend voor het arctisch paradijs
Wacht de wereld tot de lente terug zal komen

Reddende ogen

Reddende ogen

Ogen vol mededogen

Ogen vol liefde en trouw

Onbekende geliefde

Ik blijf wachten

Wachten op de eerste ontmoeting 

De eerste ontmoeting met jou

Herinneringen aan De Arabier

Achtergrond: als kind woonde mijn moeder in de Groninger wijk Helpman. Elke week kwam het draaiorgel De Arabier door de straat. Een wekelijks hoogtepunt waar ze - tot groot plezier van de gids - in geuren en kleuren over vertelde toen we kortgeleden diezelfde Arabier tegenkwamen in het museum De Speelklok in Utrecht.

Vrolijk dansten wij in 't rond

Samen met de andere kinderen

Alsof er geen donderbui bestond

Even niets wat ons deed hinderen

We riepen, zongen, lachten uitgelaten

Vrolijke Noten buitelden om ons heen

Niets en niemendal was er te haten

En liet somberheid ons gauw alleen

Dat draaiorgel genaamd de Arabier

Gaf ons magnifiek muziek, meneer Perlee

Het bracht in onze straat altijd veel vertier

En wij dansten gaarne met dat beroemde orgel mee

Nu, zo heel veel jaren later

Is het orgel met pensioen en vut

Staat het diep verstopt in hartje Utrecht

Als speelklokmuseumstuk

Maar nog mag het orgel zijn muziek gul delen

Want de museumgids, die laat met groot plezier

Het ding nog een keer een stukje spelen

Als herinnering aan 't groot vertier

Het meisje zonder droom

Er was eens, in den verre
In het land van waan en hoon
Daar leefde eens een meisje
Een eenzaam meisje zonder droom

Zij was diep ongelukkig
Een droom hebben was toch zo gewoon
Eenieder had er een behalve zij
Een idioot was zij zo zonder droom

Men vond haar gek en stom
Een rariteit en heel erg ongewoon
Maar zij had nu eenmaal niets
Zij was nu eenmaal zonder droom

Op de bergen riep zij naar de wolken
Eenzaam droevig, grijs en koud en kil
Wanhopig riep zij: "Help mij, lieve goden!"
"Vertel mij toch wat ik bereiken wil"

"Wij kunnen jou niet helpen"
Klonk plots een stem vervuld met smart
"Wij gaan niet over dromen
Je moet dit vragen aan je eigen hart"

Maar haar hart was leeg en stil
Slechts vervuld van echo-toon
Zij zeeg neer en schreide
Bleef zij dan eeuwig ongewoon?

Snikkend klom zij verder naar het klif
Van het dal klonken de waan en hoon
Een diepe zucht, een traan, toen sprong zij
Zo stierf het meisje zonder droom

Als je er ooit naartoe gaat
Naar dat land van waan en hoon
Luister dan en hoor haar schreien
Een rariteit is zij, voor eeuwig ongewoon
Blijft zij het meisje zonder droom

Drie eikenzusters

Drie gezusters
Samen bij elkaar
Midden op de brink
Oh hoe zomers staan zij daar

Drie gezusters
Reikend naar de hemel hoog
Rank en slank verheffen zij
Hun zomersgroene bladerboog

Drie gezusters
Samen bij elkaar
Drie jonge hoge eikebomen
Zo heerlijk zomers bij elkaar

Mevrouw Struisvogel

Ik kijk naar mevrouw Struisvogel
Zij kijkt terug naar mij
Of kijkt zij
Aan mijn te bescheiden ik voorbij

Lichtvoetig op de tenen
Een danseres gelijk
Zij is de koningin
De savanne is haar rijk

Koe in de wei

Hoe zou het zijn

Om een koe te zijn?

Languit liggen in het gras

Wat drinken bij de plas

Kalmpjes aan heerlijk herkauwen

Liggen kijken naar kakelende kauwen

En als de mens komt naar je toe

Dan zeg je heel hard: Boe!

Ze ligt daar zo rustig en kalm

Ver weg van de stedelijke walm

Ze draait haar kop en kijkt naar mij

Terwijl ik loop aan haar voorbij

"Wat denkt zij nu?", vraag ik me af

Als zij mij nu maar antwoord gaf

Maar zij zegt enkel: Boe!

De boer komt naar mij toe.

Ik moet gemolken worden.

Boe!

En ik vraag me af hoe het zou zijn

Om een koe in de weide te zijn

Het boek is uit

Het blad is leeg
Enkel "einde" staat er op
Het boek is uit
De witte leegte dringt zich op

Het boek is uit
Het einde van een tijdperk
Leeg ziet alles er nu uit
Donkere wolken aan het zwerk

Het verhaal is uit en leeg en op
En een verhaal dat uitgelezen is
Laat een nare leegte achter
Als een zee van grijs gemis

Ineens heb ik vleugels

Op mijn rug zitten vleugels, zomaar ineens
Ze zijn sneeuwwit en sterk en tillen mij op
En pardoes vlieg ik, boven Ter Apel en Leens
Ik strijk even neer en troost een klein meisje,
Een meisje die huilt om haar pop

Dan stijg ik weer op met die vleugels zo sterk,
Witte vleugels ruisend krachtig in volle vlucht
Hoog boven wadden en dijken vlieg ik
Dan klinkt ineens luid wekkergetik
En ik keer naar de stoffelijkheid terug.

Thuisblijver

Auto's hebben zo'n ding op het dak
Zie ze rijden nokkie-volgepakt
Naar zon en zee en heel ver weg
Rijden zij naar ver van alles weg

Zij hebben vakantie, zij zijn vrij
Weg gaan zij, zo helemaal blij
Ik zit op kantoor en denk sip: "zij wel!"
Maar ach, mijn kans die komt ook nog wel

Hond en kat schaken

Hond en kat
Spelen schaak op de mat
Hond verloor
En ging er gauw met het schaakbord vandoor

Hij heeft het ding
In de tuin begraven
En zal zich aan een potje schaken
Beslist niet meer wagen

Je hobby of je werk?

Geestelijk

Zeggen "ze"

Sta je sterk

Maak tot werk van

Hobby

Ze
"Ze" vinden

Hobby naar werk

Een heel goed idee

Nee!

Nee

Die stelling

Die foute stelling

Is van de baan

Want

Als 

je hobby 

ook werk is

Wat is dan hobby

??

Soms

Een ding

Doet wat zeer:

Je hobby, je hobby

Verloren

Hobby 

is nu

werken en moeten 

Het is geen hobby

Meer

Red boots and a great dane

En toen zat er zomaar een engelstalig gedicht in mijn hoofd:

Red boots she wears
Rubyred boots with studs
She hugs a great dane and says
"Hey Toto, we're best buds!"

An experienced one she became
Having travelled through the land
The fiery spark clearly in her eyes
As danger and fear were always close at hand

And now there she is, strong and wise
She surely calls no one her boss
Yet still she signs letters with xxx
And writes to us:
"Love from Dorothy of Oz"

Ik ben er

Ik ben er
Kijk naar mij
Loop niet aan mij voorbij
Alsof ik niet besta

Ik ben er
Ik ben niet blond of slank of ideaal
Niet rijk, beroemd of geniaal
Maar ik ben er

Ik ben er
Ik ben maar heel gewoon
Een grijze muis, een simpele eikenboom
Maar ik ben er

Ik ben er
Niet extreem getalenteerd
Niets wat je bovenmatig deert

(Nou ja ik schrijf gedichten,
Best wel goed al zeg ik zelf
Maar wat héb je daar nou aan?)

Enfin, als alles is gezegd
En alles is gedaan:
Ik ben er

Ik ben er
Ik leef en ik besta
Ik ben er, kijk naar mij
Loop niet gedachtenloos aan mij voorbij
Alsof ik niet besta

KnuffelBeestenLand: De Legoblokjesdiefstal

In het verre KnuffelBeestenLand
(Da's oostelijk van Fantasikistan)

Woont een oranje knuffelolifant

Samen met zijn vriendje knuffelRex

En zijn vriendin de knuffelBozeHeks

speelt hij heel graag met lego en de K'nex

maar op een dag was er geen vreugde of jolijt

want alle legoblokjes waren kwijt!

KnuffelRex barstte uit in gebrul en luid gekrijt

Heks en Rex en KnuffelOlifant

zaten huilend aan de wallekant

Want er was een legoblokjesdief in 't land.

"Ach laten wij toch stoppen met 't gehuil!",

riep KnuffelOlifant uiteindelijk zeer geërgerd uit

wij gaan naar knuffelWijzeUil!"

"Ga snel op weg", zei Uil, "ga snel op weg"

Want achter Steg, voorbij de Hoge Heg

Woont knuffelHogeHoed, en hij nam jullie blokjes weg".

Daar gingen zij, Heks en Rex en Olifant

Op weg naar Steg en Hoge Heg 

Want diefstal kon toch niet in KnuffelBeestenLand.

Na lang lopen zagen zij 't snood figuur

Naast een legoblokjesberg

Achter een hoge legoblokjesmuur

"Kijk!", zei KnuffelHeks, "kijk daar eens goed!

Dat is die rare KnuffelHogeHoed.

Die hebben wij nog nooit ontmoet."

"Luister eens naar wat hij daar roept

Wat hij van zijn legoblokjesdiefstal vindt

Zulke hebzucht is voor ons mooie KnuffelBeestenLand niet goed

HogeHoed was in zijn sas met de gestolen lego wezen spelen
Hij was rijk! Maar in zijn eentje bleek dat niks niet leuk
En eenzaamheid begon zijn goed humeur te kelen.

"Klaag en wee", riep HogeHoed,"ach huil en ween

'k Heb alle legoblokjes, and'ren hebben geen

Rijk als Croesus maar toch ben ik zo alleen!"

"Foei knuffelHogeHoed", zei Rex, "jij vuile dief!

Jij bent dan wel een hoge pief

Maar toch vinden wij jou helemaal niet lief! 

Met ons spelen mag jij niet

Jij bent een dief, een boef, een naar figuur

Wij willen dat je enkel tralies ziet!"

Dat riepen Heks en Rex en Olifant

Zij keerden naar hem toe hun rug

Want knuffelHogeHoed vonden zij een nare klant

De knuffelHogeHoed voelde zich toen heel erg klein

Hij zat daar zonder legoblokjesberg bitter wenend

Eenzaam en alleen te zijn

"Ach Hoed", zei Uil, "toon toch berouw"

Je bent alleen en eenzaam, hebt veel spijt

Is jouw leven nu niet heel erg grauw?

Toon berouw, geef toe van wie de legoblokjes zijn

Dan zul je zien hoe eerlijk en oprecht

Jij ineens hun vriend mag zijn."

En nu zijn ze samen heel tevrêe

Al hun legoblokjes nemen zij mee

Naar de grote weide langs de Bree

Samen delend spelen zij zo lief en zoet

Aardiger knuffels heb je nooit ontmoet

Heks en Rex en Olifant

en de knuffelHogeHoed

De rotte appel in de mand

De rotte appels in de mand
Die komen in de krant
In elk mandje is er een
Een die is gemeen

De meeste appels die zijn goed
Betrouwbaar en vol goede moed
Maar die ene rotte appel in de mand
Ja, die komt in het volle licht te staan

En die komt in de krant

Zonnig humeur

Vandaag is de wereld weer zonnig
Vandaag is de wereld weer mooi
Vrolijk en opgeruimd zo tevreden
Gekleed in kleurige zomertooi

Gister was mijn hoofd gevuld met gesomber
Met nevelen en duisternis en mist
Met winter en sneeuw en ijzige kou
Waaruit ik geen uitweg wist

Maar vandaag schijnt de zon in mijn hoofd
Vandaag is het heel erg mooi weer
En wat Murphy probeert en belooft
Mijn goede humeur dat laat geen veer!

Morgen zal het zeker anders zijn
Stemmingen wisselvallig gelijk het weer
Dan zal ik misschien wel weer humeurig zijn
En zie ik het allemaal eventjes niet meer

Maar vandaag is alles goed en prima
Vandaag geniet ik van de kleinste dingen
Vandaag schijnt de zon in mijn hoofd
Vandaag kan ik joehoe-roepend dansen en zingen!

Soms wou ik dat ik een vogel was

Soms wou ik dat ik een vogel was

Een vogel heeft geen zorgen

Vliegen frank en fier en vrij in ‘t blauw 

Niet denken aan de dag van morgen

Maar hier loop ik over de aarde

Het pad in duisternis en nevelen gehuld

Wat vind ik wel en niet van waarde?

Welke dromen wil ik zien vervuld?

Soms wou ik dat ik een vogel was

Geen zorgen voor de dag van morgen

Hoog vliegend over land en zee

Niet hoeven piekeren, zonder zorgen

Maar hier loop ik op de grond

Tralies en muren blokkeren het doodlopend pad

Als ik nu maar een and’re weg vond

Zonniger en vrijer dan dit duistere pad

Soms wou ik dat ik een vogel was

Vliegend zo hoog en zo vrij

Van waar ik wezen wou naar waar ik wil

Naar wat zal zijn van dat wat was

Soms wou ik dat ik een vogel was

Verlangend kijk ik omhoog

Naar vleugels, blauw en regenboog

Soms wou ik dat ik een vogel was

Strandje buiten tijd

De zon, daar in de lucht

Stralend in het hoge blauw

Blikkert op het water

Als diamantelijke ochtenddauw

Een zeil daar  in de verte

Een man loopt langs het strand

In hemd en korte broek

Een hondje aan de hand

Het is vroeg en rustig

oorverdovend heerlijk stil

Alleen de vogels zingen lustig

En dat is wat ik horen wil

Hier zit ik aan het strand

Lekker rustig in de zon

Te kijken naar de hondenman

Die wandelt in die warme zomerzon

Genieten van de warmte en de zomer

En het zand, da's geel en mul

Met kreeftenrode armen

Grijpend naar zonnebrandspul

Rustig, kalm en vredig

Buiten de wereld en de tijd

Dag wereld, ik ben even weg

Op dit plekje zonder tijd

Lekker in de warme zon

De zomerzon die mij verblijdt

Lekker rustig aan de koffie

Op dit strandje buiten de tijd

Droomprins 2

soms dan ben ik alleen
soms voelt het zo leeg en zo stil
een akelig lege plek aan mijn zij
dan is 't dat ik dagdromen wil


dagdromen van een lieve lach
dromen van een arm om me heen
dromen van een stevige knuffel
dromen van nooit meer eenzaam alleen


wat voor kleur ogen heeft hij?
heeft hij steil- of krulletjeshaar?
houdt hij van spruitjes, spinazie?
is hij eigenlijk wel knuffelbaar?


zou hij van voetbal houden?
staat hij fanatiek langs de lijn?
zit hij bij verlies van de club
heel de avond chagrijnig te zijn?


hoe zou hij zijn
en hoe ziet hij er uit?
ach wie zal het zeggen
en wat maakt het ook uit


laat mij 's nachts in mijn dromen
zacht, roze-brillig en zoet
laat mij die ene tegenkomen
dat ik die éne ontmoet


en later, vroeg of laat
maar dan in het echt
zal ik hem tegenkomen
dat geloof ik oprecht

Oale Grieze Martinitoren

Eendje minder

Wielen zoemen op het asfalt

Weilanden aan weerskanten

Een slootje met wat eenden

Verstopt tussen waterplanten 

Ineens vliegt hij over de weg

Een schrik gevolgd door doffe klap

Wat net een levende eend was

Is nu een hoopje veren, levenloos en slap

Noodgedwongen houd ik fanatiek mijn ogen

Zoekend naar parkeerplaats langs de snelweg 

Een eenzame traan rolt over mijn wang

Verdrietig-ongelukkig veeg ik hem weg

Ik heb een eend doodgereden

Het schreeuwt in mijn hoofd

Dood! Schuldig! Schuldig!

Even is mijn denken helemaal verdoofd

Ik verman mij, start de motor en rij verder

laat achter mij de wereld en de rest

de tijd tikt door en de wereld wacht niet

zelfs niet voor eendje minder op het nest

Roze sneeuw

roze bloesems vallen
dwarrelen om mij heen
het sneeuwt warm en roze
roze sneeuw op grijze steen

de lente is gekomen
na de winter koud en lang
bloesems aan de bomen
roze kleurend behang

Ode aan de Oranje Olifant

Zonnige zondag in Emmen

De zon schijnt

Koffie staat klaar 

Een giraf slentert

Zebra's en gnoes hebben

Voor het ontbijt alle tijd

Mussen tsjilpen 

Een reiger vliegt langs

Met een vis

Een giraf vraagt zich af

Wat die meid aan het doen is

In de verte

Klimmen ringstaartmaki's

Fluks in een boom

Lekker in de warme zon

Zonnige zondag in Emmen

Gewoon heerlijk, gewoon

Herinnering op film

Vastgelegd op film zal de herinnering niet vergaan

van treinwagons bedoeld voor vee die gauw

met mensen volgepropt op de lange weg gaan

naar het onbekend en verre Auschwitz-Birkenau

Opdat we nooit vergeten, staat geschreven 

In het herinneringscentrum van Kamp Westerbork

De beelden van wat hier eens gebeurde

Hier in 't lieflijk en rustieke Westerbork 

“Dit nooit meer”, roept ieder fanatiek 

Maar als ik om me heen kijk in onze maatschappij 

Blijft die ene denkfout steeds aanwezig

Worden sommigen van superieur zijn blij

“Wij zijn beter dan jij”, vinden zij

Want zij zijn blank of zwart of geel of rood of zo

Of joods of christen, moslim of wat anders, vul maar in

Agressief want d'ander is toch immers maar zo-zo

“Nee!”, zeg ik. Wij zijn allen mensen

Allen diep van binnen eender en gelijk 

Allen met onze eigen verlangens, verdrietjes en wensen

En met een onsje geluk de koning te rijk 

Laat ons aan elkaar gelijk zijn 

Niemand is minder of meer

Dan een ander, ik wens ons allen de wijsheid

dat d'een de ander als gelijk aan zich waardeert

Barbecuetijd kondigt zich aan

Door de wijd open tuindeur
Drijft aan het eind van de dag
Naar binnen ineens de typische geur
Van brandende houtskool

Ontwakend is de herinnering
Aan thuis, aan camping en jeugd
Aan barbecueïge catering
Aan mensen frivool

Aanwezig veel vlees en veel bier
Vooral bier, zelfs vaak wel te veel
En zogenaamd "lol" en "vertier"
Gesprekken zijn apekool

Geniepig door de open tuindeur
Terwijl ik heerlijk alleen hang op de bank
Drijft naar binnen een barbecuegeur
Voor mij een vreselijke stank

Merel-helden

Op het hek zit een klein bundeltje veren

Het is zwart met een snavel knalgeel

Hij kwettert en tettert luidruchtig

Angst en paniek zijn zijn deel

Vlak bij hem zijn vrouwtje

Zo bruin als de zomerse grond

Zij kwettert paniekerig mee

Fladdert op naar de Vijand terstond

Hoger op een tak zit een ekster

Voor hen het grote zwartwitte gevaar

Ze pikken naar hem en lokken hem weg

Het nestje heroïsch beschermd door het merelpaar

Middeleeuwse oorlogsdroom

Het zwart van de nacht is vervuld

Met de bittere stank van oorlog en vuur

Als het aanvallende leger het uitbrult

Bij het bedwingen van de hoge vestingmuur 

Buiten de muur trebuchets op een rij

Geladen met iets wat fel hevig brandt

Ze smijten krachtig en woest hun lading naar mij

En wat brandt is nu in de stad aangeland

Verstijfd van angst kijk ik, ‘t is nu licht gelijk dag

Mijn oren vangen smartelijke kreten des doods

Nu komt het brandende steen ook op mij af

Ik moet nu wat doen, wegvluchten desnoods

Ik open mijn ogen en terwijl ik de teddybeer neerleg

Zie ik: geen branden, geen oorlog, geen vijandige kroon

Uit mijn lichaam sijpelt de angst langzaam weg

En ik weet: het was maar een droom

Een weekend in de Efteling

Kinderen spelen en lachen

rennen energiek en vrolijk in ‘t rond

in rijen staan mensen te wachten

tot de boot ook voor hen voordrijven komt

even verderop buitelen de tonen

van het draaiorgel door het felle zonlicht

speelt langs de rijk ogende tronen

van de stoomcarrousel, prachtig verlicht

diep in de donkere tunnels

van de gesloten arabische stad

vergapen grote mensen en hummels

aan de rijkdom van Sjeik’s grootgeheime schat

‘t is een wereld zo anders en magisch

van droomvlucht, van sprookjes en laven bijeen

van zowel lang en gelukkig als tragisch

graag ga ik er weer heen

eventjes weg van de zo zware dagelijkse druk

eventjes weg van het moeten en het dikdoenerig en poenig blingbling

me onttrekken aan ‘t overal aanwezig doch neppe reclamegeluk

zo heerlijk een weekend naar de Efteling

Droomprins

Lachrimpels rond mooi blauwe ogen

Kort ietwat kalend en krullend grijswittig haar

Korte gedrongen gestalte, gezet

Misschien zelfs net iets te zwaar

Achter de bril een guitig-ondeugende blik

neemt hij mijn jas aan, zo attent en dienstbaar

Lief, charmant en de mooiste is hij

voor mij, en ook zo heel knuffelbaar

Hij begroet mij vrolijk uitbundig

Omhelst mij, slaat zijn arm om me heen

En net tijdens zijn tedere kus

Word ik wakker en ben ik alleen

Lieve prins uit mijn droom

Oh, vliedt toch niet heen

Laat mij hier toch niet achter

Zo wakker alleen

Bol, ronde bol

Een experiment: een ongebruikelijk vormgegeven gedicht.

Hoe je dit leest, mag je zelf weten. Of je nou van boven naar beneden, van links naar rechts of misschien wel van rechts naar links leest of zelfs kriskras, het mag allemaal.

Tel je zegeningen

Soms heb ik van die momenten dat
Ik me zo eenzaam voel als wat
Dan zie ik om me heen en kijk
Alle leven is met twee gelijk

Mensen lopen hand in hand, verliefd
Een vader knuffelt zijn kind, zo geliefd
Ik kijk om me heen en zie
Voor mij is het er nie

Dan bedenk ik me: dat denken is fout
Want er is wel iemand die van me houdt
Meer mensen zelfs, lieve mensen om me heen
Ik ben heus niet zo alleen

Maar af en toe voel ik me toch wat eenzaam
Niet zo vrolijk, gezellig en goed
Dat weet ik dat ik mijn zegeningen tellen moet
Zodat die sombere bui weer weg zal gaan

Dan denk ik aan Mama, zo warm en hartelijk en lief
En aan mijn lieve familie en aan Floor en Sieg
Collega's, vrienden, kennissen om me heen
Ik ben heus niet echt eenzaam alleen.

Dat de wereld af en toe zo legig lijken moet
Is gezond en toch alleen maar goed
Want dan tel je weer je zegeningen stuk voor stuk
Alle kleine dingen die zo veel bijdragen tot het echt geluk

En die zegeningen, nou dat zijn er best wel veel
Elke klein stukje heeft zijn heel rechtmatig deel
En al ben ik soms eens heel erg nukkig
Alles met elkaar ben ik best wel heel gelukkig.

Buizerd is als buizerd doet

Langs de weg op een hectometerpaaltje
Zit een oude buizerd te azen op een maaltje
Even verderop gaat een haas de weg oversteken
Dat levert vast een maaltje op, zo is de buizerd gebleken

Een langsrazende auto is sneller dan haas
Het vrees'lijk moment gaat voorbij in een waas
Wat rest is een hoopje van vlees met wat vacht
Dat de buizerd fluks op de wieken bracht

Doch bij het verslinden dier smakelijke prooi
Belandde buizerd in wat onhandig geklooi
Een doordringende claxon klinkt ineens op
Een dofharde klap schrikt ons op

En wat eens een prachtige buizerd was
Is nu slechts een bloedend karkas
Maar even verderop op een paaltje
zit een jonge buizerd te azen op dat smakelijke maaltje

Ketting van auto's

Schitterend en fonkelend behang

Een ketting met bewegende diamanten

Erboven biddende torenvalken

Die een prooi hopen te verschalken

Zwarte lijn tussen groene planten

Autoruiten schitterend in zonsondergang

Dag, onbekende.

Elke morgen loopt zij daar

Bruine jas en zwarte handtas

Lang ravenzwart haar

Kwiek vooruit met ferme pas

Waar zij heen gaat weet ik niet

Wat zij doen gaat, onbekend

Als je haar daar lopen ziet

Wil je dat mysterie hebben gekend

Ooit op een mooie zomermorgen

Dan stap ik uit de auto en dan vraag ik haar

“Mooie dame met uw gezichtje vol met zorgen

Waarom loopt U hier iedere morgen?”

“‘t Is niet dat ik mijn neus graag in uw zaken steek

Maar ‘t is zoals u elke morgens keek

U kijkt zo droevig, zo zorgelijk en moe

En dat raakt mij, da’s de hele kloe”

Elke morgen zie je haar, als je er bent

Kwieke pas, bestemming onbekend

Lang zwart haar en mooie gouden teint

Een echte dame en echt elegante schoonheid

Pelgrims der pen

Dromerig staar ik even naar buiten 

Sneeuw dwarrelt op de wind langs de ruiten
Binnen zitten mensen naarstig te schrijven
Aan inspirerende verhalen die zeker beklijven

We zijn bezig zo intensief en geconcentreerd
Negatieve energie wordt manhaftig geweerd
Ieders pelgrimstocht eindigt zeer positief
Levensverhalen vertellen zo ontroerend en lief

Vermoeid na een dag schrijven staar ik naar buiten
Sneeuwvlokken blijven plakken tegen de ruiten
Ondanks moeheid blij dat ik er bij geweest ben
En mezelf weer een stukje beter ken 

Lentesneeuw en Zwanenmeer

Uit de lucht zovele koude witte vlokjes

Dwarrelen luchtig naar benêe

Het zijn net feetjes met sneeuwkristallentulle rokjes

Zij slepen mijn fantasie zo gretig met zich mee

De koude witte sneeuw valt neer

Het fantasiemachientje begint te delibereren

En ineens zijn het zwaantjes uit het Zwanenmeer

En de vlokken zijn de zwanenveren

Kleine feetjes, lief en schattig en toch ook wel blits

Danseresjes met sneeuwkristallen rokjes

Zo gracieus op echte balletspitz

Zie ze dansen op de sneeuwklokjes

De warme aarde komt ras naderbij

Zachtjes vleien de feeënvlokjes neer

Warm in aarz'lend lentezon smelten zij

En het sneeuwvlokdanseresjes-Zwanenmeer

Dat is er dan zomaar ineens niet meer

De Oude Grijze

Korte toelichting:

De Groningse Martinitoren wordt in het dialect "Oale Grieze" genoemd, oftewel oude grijze. Sinds het einde van de vijftiende eeuw is hij het markantste van de Groninger cityline. Van welke kant je op Groningen af komt rijden, je ziet van veraf de Martinitoren. En als Groninger weet je dan dat je weer thuis bent...

Oud en grijs is hij, zo oud en wijs

Dij Oale Grieze, dij oale wieze

Honderden jaren vrede, oorlog, kou en ijs

In zijn schaduw liepen boeren en markiezen

Honderden jaren machtig en standvastig

De Groninger volksaard immer indachtig

Ietwat stoer en stug en zonder franje

Maar op hem rekenen, dat kan je

Oud en wijs en oud en grijs

Blijf daar voor altijd staan

Grûnnegers die van Londen of Parijs

Weer “noar Stad tou” komen gaan

Zien vanuit de verste het eerst 

dij Oale Grieze Martinitoren

En uit ieders mond is het dan te horen:

Kiek mien laiverd, zit nou nait te kniez’n

tis hailegoar gain dronkmansroes

Wie zain de Oale Grieze

Nou benn’n wie ja weer thoes.

P.S.: Gronings schrijven is niet een van mijn sterkste punten. Mocht er dus een spelfout in de Groningstalige delen van dit schrijfsel zitten, dan verbeter ik die graag.

Schimmel in de mist

In de kleine wei
Tussen fietspad en rijbaan
Zie ik hem 's ochtends staan

Stil staat het paard

Stil in de mist als een standbeeld

Terwijl de wind met zijn manen speelt

Het lijkt wel of hij zweeft

Alsof hij iets hemels mee heeft gebracht
Zacht-wijze ogen in sneeuwwitte vacht

Vleugels ontvouwen zich
Zo groot en zo sterk
Het paard springt op
Springt op naar het zwerk

Ik kijk hem na en zwaai

Dag

Pegasus

Doorhollen of stilstaan

DrukDrukDrukDrukDruk

ZoveelKlusjesEnKarweitjes

RennenBlindVoorbijAanMooieWeitjes

ZuchtenOnderDeDrukVanHetJuk

Wie        staat  er               nog    

       Bewust

         Stil

Een          moment           van     

       Niets

           Ademhalen

         en

       Stilte

MaarWeGaanZonderDollen

AltijdHollenHollenHollen

InDieDrukkeSnelleJacht

OpJachtNaarGeldStatusEnMacht

Sta       eens

  even

 

    Stil

Haal adem

Kijk 

om je heen

Zie

wat je hebt

               gezegend 
               ben je

En voel

dat je

   L E E F T