zondag 20 oktober 2013

Stoere Meiden huilen niet

Soms dan wil ik huilen
Maar mijn ogen blijven droog
Soms dan wil ik huilen
Maar mijn ogen blijven droog

Want grote meiden huilen niet
Ook al hebben ze verdriet
Geen traan die hen verried 
Sterke, stoere meiden huilen niet

Naast computers tussen stoere mannen
Dat is mijn werk, mijn bestaan
Ferme knapen, stoere Jannen
Emoties hebben geen bestaan

Want stoere mensen huilen niet
En stoer, wie wil dat niet zijn?
Dus stop weg het klein en groot verdriet
Anders kun je niet een Stoere Dame zijn

Dus slik weg, die brok in keel
Vergeet verlangen naar een knuff 
Kil en koud en verstandig rationeel
Computeresk zonder ach en wee en puf

Maar zo'n rationele kooi is niet zo handig
Mensen hebben immers ook gevoel
Waarom toch altijd dat verstandig?
Kill en kalm en logisch ook een boel

Maar soms is dat moeilijk, soms dan gaat dat niet
Want dan is er klein of groot verdriet
Moeizaam slikkend pogend tot het tonen niet
Want grote meiden huilen niet

Thuisgekomen dan met doffe bons
Val ik in bed en pak de knuffelbeer
En ineens weet ik het dan weer
Ook Stoere Meiden huilen soms. 



zondag 13 oktober 2013

Bomenknuffels

Ik loop in het bos heel alleen
Een boom kijkt me na
slaat een takkige arm om me heen
Zijn bladeren ruisen

Een vos sluipt langs onze wortels heen
Gebladerde broeders kijken hem na
Moeder natuur en ik, wij zijn een
Onze bladeren ruisen

vrijdag 11 oktober 2013

Afscheid is een nieuw begin

Soms verlang ik naar een einde
Soms verlang ik naar een nieuw begin
Soms verlang ik naar "heel anders" en een nieuw verhaal
Soms verlang ik naar het schutblad met het woordje "fin"

Maar een einde dat betekent afscheid
Laat los, het bekende dat is weg
Afscheid is een beetje doodgaan
Achterlaten langs de levensweg

Afscheid, snoeien in je leven
Hak weg dat dode hout
De pijn is maar voor even
't Is ook maar even dat je rouwt

Snoeien dat geeft ruimte
Ruimte voor iets nieuws en fris
Zoals het ook in de natuur
Ieder jaar weer lente geworden is

Maar tussen oud en nieuw
Daar zit dat zwarte gat van pijn
Dat grijze leeg van afscheid
Dat grijs en pijnlijk niets van afgesneden zijn

vrijdag 4 oktober 2013

Over de herfst

De dagen worden korter, duister krijgt de overhand
De zon schijnt nog maar 't is al best wel fris
Duidelijk dat de zomerwarmte weer vertrokken is
En 's nachts vriest het weer op 't land

De winter nadert, de winter met haar kou en sneeuw
Met bittere wind die je doet huiveren en rillen
Met stijfbevroren vingers en met katten die naar kachels willen
Met geen vogels, enkel die schreeuw van een eenzame meeuw

Het is weer die tijd van het jaar
Tijd voor snert en boerenkool en hutspot
Tijd om dag te zeggen tegen zomerzot
Tijd voor ganzenborden samen bij elkaar

Ach wat kan ik zeggen dat niet al eerder is gezegd
Die mooie zomer is alweer voorbij en laat de herfst achter
Wind en regen, storm en geel-en-rood-gebladerde wachters
En weer wordt de melancholieke bui bij mijn voordeur neergelegd

Het mooie weer is nog niet eens helemaal voorbij
En ik droom alweer van lente, paashaas, kuikens en van maart
Van fris jong groen, de eerste zwaluw en een narcisje ook er bij
Die de lente als een nieuw begin ervaart

dinsdag 1 oktober 2013

Zon-dag

De zon schijnt, de lucht is mooi strak en blauw
Het is werkelijk een echt prachtige dag
De zon schijnt op mij neer met een vriendelijke lach
Nergens het kleinste greintje van sombere herfstige grauw

Heerlijke dag, schitterende verrassing na de angstige nacht
Zomerkleed tooit nog de wereld, trots als een pauw
Een vleug van geel toont de herfst is in aanbouw
Maar nog is het zomers en warm, een dag die alles vermag

De heldere fijnwarme zon in de strakblauwe lucht
Vogels kwetterend nog niet naar het zuiden gevlucht
Mensen zijn vrolijk, ze zingen en dansen

Mensen zijn lachend met elkander aan 't sjansen
Op deze heerlijke zalige zonnige zon-dag
Een dag die zegt dat eventjes alles echt mag