Barbecuetijd kondigt zich aan

Door de wijd open tuindeur
Drijft aan het eind van de dag
Naar binnen ineens de typische geur
Van brandende houtskool

Ontwakend is de herinnering
Aan thuis, aan camping en jeugd
Aan barbecueïge catering
Aan mensen frivool

Aanwezig veel vlees en veel bier
Vooral bier, zelfs vaak wel te veel
En zogenaamd "lol" en "vertier"
Gesprekken zijn apekool

Geniepig door de open tuindeur
Terwijl ik heerlijk alleen hang op de bank
Drijft naar binnen een barbecuegeur
Voor mij een vreselijke stank

Merel-helden

Op het hek zit een klein bundeltje veren

Het is zwart met een snavel knalgeel

Hij kwettert en tettert luidruchtig

Angst en paniek zijn zijn deel

Vlak bij hem zijn vrouwtje

Zo bruin als de zomerse grond

Zij kwettert paniekerig mee

Fladdert op naar de Vijand terstond

Hoger op een tak zit een ekster

Voor hen het grote zwartwitte gevaar

Ze pikken naar hem en lokken hem weg

Het nestje heroïsch beschermd door het merelpaar

Middeleeuwse oorlogsdroom

Het zwart van de nacht is vervuld

Met de bittere stank van oorlog en vuur

Als het aanvallende leger het uitbrult

Bij het bedwingen van de hoge vestingmuur 

Buiten de muur trebuchets op een rij

Geladen met iets wat fel hevig brandt

Ze smijten krachtig en woest hun lading naar mij

En wat brandt is nu in de stad aangeland

Verstijfd van angst kijk ik, ‘t is nu licht gelijk dag

Mijn oren vangen smartelijke kreten des doods

Nu komt het brandende steen ook op mij af

Ik moet nu wat doen, wegvluchten desnoods

Ik open mijn ogen en terwijl ik de teddybeer neerleg

Zie ik: geen branden, geen oorlog, geen vijandige kroon

Uit mijn lichaam sijpelt de angst langzaam weg

En ik weet: het was maar een droom

Een weekend in de Efteling

Kinderen spelen en lachen

rennen energiek en vrolijk in ‘t rond

in rijen staan mensen te wachten

tot de boot ook voor hen voordrijven komt

even verderop buitelen de tonen

van het draaiorgel door het felle zonlicht

speelt langs de rijk ogende tronen

van de stoomcarrousel, prachtig verlicht

diep in de donkere tunnels

van de gesloten arabische stad

vergapen grote mensen en hummels

aan de rijkdom van Sjeik’s grootgeheime schat

‘t is een wereld zo anders en magisch

van droomvlucht, van sprookjes en laven bijeen

van zowel lang en gelukkig als tragisch

graag ga ik er weer heen

eventjes weg van de zo zware dagelijkse druk

eventjes weg van het moeten en het dikdoenerig en poenig blingbling

me onttrekken aan ‘t overal aanwezig doch neppe reclamegeluk

zo heerlijk een weekend naar de Efteling

Droomprins

Lachrimpels rond mooi blauwe ogen

Kort ietwat kalend en krullend grijswittig haar

Korte gedrongen gestalte, gezet

Misschien zelfs net iets te zwaar

Achter de bril een guitig-ondeugende blik

neemt hij mijn jas aan, zo attent en dienstbaar

Lief, charmant en de mooiste is hij

voor mij, en ook zo heel knuffelbaar

Hij begroet mij vrolijk uitbundig

Omhelst mij, slaat zijn arm om me heen

En net tijdens zijn tedere kus

Word ik wakker en ben ik alleen

Lieve prins uit mijn droom

Oh, vliedt toch niet heen

Laat mij hier toch niet achter

Zo wakker alleen