Het zwart van de nacht is vervuld
Met de bittere stank van oorlog en vuur
Als het aanvallende leger het uitbrult
Bij het bedwingen van de hoge vestingmuur
Buiten de muur trebuchets op een rij
Geladen met iets wat fel hevig brandt
Ze smijten krachtig en woest hun lading naar mij
En wat brandt is nu in de stad aangeland
Verstijfd van angst kijk ik, ‘t is nu licht gelijk dag
Mijn oren vangen smartelijke kreten des doods
Nu komt het brandende steen ook op mij af
Ik moet nu wat doen, wegvluchten desnoods
Ik open mijn ogen en terwijl ik de teddybeer neerleg
Zie ik: geen branden, geen oorlog, geen vijandige kroon
Uit mijn lichaam sijpelt de angst langzaam weg
En ik weet: het was maar een droom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten