Koppig omhoog

je houdt je vast aan de richel
klautert moeizaam naar omhoog
onder je het zwarte lonkend

soms dan wil je loslaten
je gemakkelijk laten vallen in het zwart
wegzinkend in die diepte lonkend

verlangend naar die omhelzing
van dat duisterdiep fluwelig zwart
klauter ik koppig door

omhoog naar het licht
dat licht en leven en die vrolijkheid
daar waar ik ook weer wezen wil

klauter ik koppig door omhoog